यहाँ भीडभित्र बसी आफ्नो
स्वर खोज्नेहरु,
मुर्ख कहलिन्छन ब्यर्थै,
सत्य जती फालके पनि।
सुन्ने कती??बुझ्ने कती??
सत्य न देख्न मिल्छ
न त सुन्न नै।
तिमीले जे देख्यौ त्यो भन्यौ
कती पुरा भन्यौ,
कती भुल्यौ ,बिर्सियौ
अनी,
तिम्रो सत्य के अझै
चोखै रह्यो?
बेदाग,निर्मल
हिमाल झैँ।
म डराउँछु त्यसैले
मेरा प्यारा सत्यहरु
आफ्नै परिधिमा खुम्चिएका
लडिरहेका निर्जिब लाशहरु,
अस्तित्व खोजिरहेका।।
©Shashi Raj Pandey
